Leczenie zachowawcze obejmuje: programy edukacyjne – wskazujące m.in. na sytuacje przeciążające kręgosłup, jak np. pochylanie się i siedzenie, konieczność zachowania aktywności fizycznej.
Postępowanie farmakologiczne obejmuje: stosowanie niesterydowych leków przeciw zapalnych i przeciwbólowych, uspakajających i rozluźniających mięśnie.
W okresie późniejszym dobre efekty przynosi stosowanie fizjoterapii.
Brak skuteczności leczenia zachowawczego, nasilające się objawy neurologiczne, cechy niestabilności kręgosłupa stanowią wskazania do leczenia operacyjnego.
Stosowane do tej pory klasyczne metody operacyjne o typowo neurochirurgicznym charakterze, mające na celu jedynie odbarczenie kanału kręgowego i elementów nerwowych, coraz częściej wypierane są przez nowoczesne metody rekonstrukcyjne wykorzystujące stabilizację kręgosłupa.
Możliwość odtworzenia wysokości przestrzeni międzytrzonowych, zapobieganie niestabilności kręgosłupa, to w chwili obecnej standard postępowania powszechnie uznawany na świecie.
